Ô païs aïmat

Ô païs aïmat, Ô païs det men paï
En gazous en flous per abriù è per maï
Quin bounur que ut, ta Pascas de tourneù
Beàutats è doucous préciouses ta troubaï.

Aro queï ra primo
Dé péillo naouèro
Ra serro sublimo,
Jas béstech antièro
Dés pès ara cimo.

Arat bosch en sus d’un brioulét trende quéi
Lèou à plaps bérdi qu’éi poujoun béi
J’esso houeillo naoua as permets dét souleï
E blanqui hailhas céridès arougencs.

Et pés prats paquétos
Jaounes crabarolos
Primavèros drétos
Benguen coumo holos
Béoué léï caoudéto.

Arros è lustrous sus éris sente plaï
Charmas dés caudets at councert tout beroï
Pés airés laougès è fresqui, lichas-maï
Umpia és gouéllis et co dé béoutat è dé goï.

Jaï cado coumbano
D’éch arue bestido
Péra haouto lano
J’aï escampourido
Era bluo gentiano.

O païs aïmat, un boun cop establit
Era mio demoro és dios enla ségui
Heira moi courrudo è sac caou hè souffri
Enfi, près de qui aïmi, sa Diou plats, mourï.

Fermer