Bigorre que t'aimi

Reimonda DUFFAU

Que t’aiman nosta Bigòrra,
Empormor que’s un paradis
Mès que t’aimérem encòra,
Quan sérès lèd païs,
Viver sensé mas montanhas,
Aqueths lòcs tant encantados,
Las verdolentas campanhas,
De tas beütats que’m amoraos.

Que podem correr las vilas,
Nos passeja’s per l’estrangèr,
Mònuments e citadèlas,
Non valen lo noste larèr,
De luenh que nos es mès cara,
Que rèvam de tué cèu blu,
Quan va càder la vrespada,
Pics e cèu non hèn que un.

Cantem, cantem la Bigòrra,
Tarba, puch tots los environs,
Cantem, cantem tostemps encòra,
Noste cuenh tan maravilhos,
Cantem la quan arroganha,
Emplojida, o dab gran vent,
Eth sorelh sus la montanha,
Cantem, cantem la tostemps.

Que cau pujar tostemps mès haut,
Au som, trovam la splendor,
La bruma es posa com cau,
Sus la mès beròia flor,
Cascadas, tutas e sapins,
Non i a mès beròia color,
Que las flors que hèn un tapis,
Simplòtas totun qu’an valor.

Fermer