Ets couyès


Gaston Abadie-Edmond Duplan

Permé répic :
Eths couyès qué soun arribats,
O ! moun Diù quina calamitat
S’an pla garnida éra bousséta
Qu’ous héram béroya riséta,
Més sé n’an pas nat her ségu,
Qu’ous foutéram et pè en cu.

Quan puntéyan éras bacances,
Arriban de toute éra France,
En Bigorre qu’éy l’imbasiou
En train én auto, én abiou,
Dé toute ua bande d’éstranyès
Qui nous bién ésmapa éts pès.
Qu’ous bam aùé péndén trés mès
Mèstrés a casa n’èm pas més
Qué soun pirés qué saùtaprats,
Pértout oun passanquéy pélat.

Qué s’émplièlan coum éschardinas
En ets campins, énas piscinas,
Ens oustals d’éras biles d’aygue
T’arralhas pla béroy alaysa.
Toutu quina counsoulaciou
Qué proufitam dé l’occasiou
Ere aygue qu’ous at hèm paga
Hère més ca qu’ét Madira
Quan s’éntournan én loué païs
Qué soun désplumats coume guits.

Darré répic :
Eths couyès qué soun arribats,
O ! moun Diù quina tranquilitat
Qu’ous aùém bouéytat la bousséta
D’u beroy pialot dé pécétas
Tad an qui bié, quan tournaram,
Dab plasé qu’ous récébéram.

Fermer