Gents deth païs d’Ôccitania
Que’v vam cantar ua cançon
Sera un conte d’un còp era
Ua funebra orason…
Devath eth cèu, qu’i avè un pòple
Que crei autant gran que nosauts
Dab ua sola diferencia :
Qu’era eth mèstre deth ostau.
Push un dia de ventolera
Qu’arribè eth pòple corbaish
Diso : « Non vam demorar gaire
Que venguem sonque tà v’adjudar ».
Que demorèn mes de sèt sègles
Que craquèn totn vinhas e blats,
Seuvas e camps, òmes e hemnas
James païs autant ajudat !
Ome d’oè, escota, frair noste
Si en tuen casau i a un corbaish
Sovengue’t plan d’aquera istòria
Hè ço qui caù, no gagné pas !