J.Aussibal-JP Moreau
Son béras las montanhas,
Sô e nèu que jogan dens los arrius
E deghens las campanhas,
L’aulor deus hens perhuma los estius,
E dab las campanetas ,
Los vilatges cantan plan hòrt l’esper
De véder placetas
Se tornar emplir de monde lo ser.
Arrépic :
Entà que vive nosta Bigòrra ,
Que’ns cau, amics, desvelhar lèu,
Entà n’estar pas hicats dehòra
Dab un petàlh deghens la pèu.
Haut ! Que devem arrescar los uelhs
De las laganhas de la nueit
Entà essayar de viéner vielhs
Dens un parçan pas jamès vueit.
Son bèras las gojatas,
Cengatz donc, amics, tà las maridar,
Que son hemnas furétas,
Avisatz-ve de vos hèr manejar,
De sòus ne son pas pleas,
Mès qu’an de còr e saven hèr ostau,
Que son un drin coquinas,
Estujadas per lo capulet nau.
Qu’ei fièra nosta lenga
Quan s’arris sus pòts deus qui son d’aci,
Qu’a la slendor de l’aiga
Qui lugrej’a la hont deu sovenir,
Mès la podem hèr parlar
Au monde de qui ne gausa pas mes,
Mès la podem cantar
Entà ne la desbrembar pas jamès