(Filadèlfa de Yerda, Geneviève Forgues)
Arrepic :
Lengadòc ! Provença ! Gasconha !
Cau pas que's posquie diser enlòc
Qu'eth pòple noste age vergonha
D'arreconéisher eth parlar d'Oc !
Cau pas que'enlòc e's posquie créger,
E qu'èm aci tà plan hèr véger
Qu'autant en ivèrn qu'en estiu,
Dera mar verda ara mar blua,
'R'arraça d'Oc ei tostemps ua
E sab sò qui vòu, gràcia a Diu !
Pr'amor, frairs, que se'n cau sovénguer,
Cada lengatge ei un tresòr,
Que'n avem un, que'u cau manténguer
E hèr pervàler, en tot i ténguer
Mes qu'ath argent e mes qu'ath òr.
Qui'n hè mesprètz o qui'u matraça,
Qui no'u apren o qui no'u sab
Manca de còr, de sens, de traça,
E pèca autant contra l'arraça
Que se l'escopiva de cap.
Nosauts, au mens, ò gent de nosta,
Hasem-ne cas d'ara en enlà !
Ena vila, ens camps, o'na brosta,
Siem Bigordans dentiò'ra crosta,
E parlem eth noste parlar !
A nosauts, ara, eths de Bigòrra !
E bèth los vaga eths esquincous !
De l'on nos èm que i a viahòra,
E, ma hé, n'ei pas mort encòra
Eth parlar hardit deths Gascons !