Maitin d'abriu

(Filadèlfa de Gèrda, Geneviève Forgues)

Eths peus chopits de rosada
E’ths uelhs encòra dromilhós,
Era auroreta daurada
Ath som deths pics orgulhós,
Sense hèr nat brut enténer,
Se’n va mòlament esténer
Sons arrejoïts cotilhons
Ath som deths pics orgulhós.

Pendent qu’eth ausèth la-hòra
Aufreish son refranh a Diu,
Era arrisolenta Flòra
Dab eth eishaure d’abriu,
En tot condà’us istueretas,
Descopa’ras es.hloretas
Qui vagen pr’ací, pr’aciu
Dab eth eishaure d’abriu.

Dessús son aleta hòla
On tant de pigalhets i a,
Era bèra parpanhòla
Sembla pertot passejar
E çò qui hè dessovénguer,
E çò qui hè ressovénguer,
E çò qui hè saunejar
Sembla pertot passejar.

Tot benadeish e tot canta
Deth primtemps eth doç retorn ;
Tot n’esta planha charmanta
On se passeja’r’Ador
S’embeveda der’alena
Qui reviva’r’amna joena
E qui hola eth còr d’amor
On se passeja’r’Ador.

E çò qui hè dessovénguer,
E çò qui hè ressovénguer,
E qui hola eth còr d’amor,
On se passeja’r’Ador.

Fermer