Gaston Palay
Ò tu ! Ò Montsegur !
Que seràs au segur
L’exemple deu martir’
En nost’Occitania ;
Òmis venguts deu nòrd
Qui’s cresèn los mes hòrts
N’an podut, praubes pècs,
Estofar l’eresia.
Cresèvan que lo huec
Efaceré còp sec
Pensada e volentat
De los qui demoravan.
Ò tu ! Si bon Jesùs,
S’avès vist Montsegur,
N’aurès pas estat fièr
Deus qui’t representavan.
Ò tu ! Ò Oradour !
Que seràs a ton torn
L’exemple de martir’
En nost’Occitania ;
Òmis venguts deu nòrd
Qui’s cresèn los mes hòrts
Tau com a Montsegur
An perdut la partida.
Cresèvan que lo huec
Efaceré còp sec
Fiertat e volentat
De los qui demoravan.
Coneishèvan pas plan
Nosautes Occitans ;
Un sol auré viscut,
Qu’auré reprès las armas.
Ò tu ! Mossur regent,
Que i avè plan longtemps
Que non podès parlar
Nosta lenga occitana ;
Cent ans qu’aurà calut
A òmis capborruts
Tà pas deishar morir
Nosta lenga mairana.
Uei pòdes hèr cantar,
Recitar e contar,
L’occitan aus mainatges.
Amics qui m’escotatz,
Que’us cau encoratjar ;
Com « Voler qu’ei poder »,
Ne’us cau pas deishar càger.