Arrepic :
E vos ò Margalideta,
Tan canda, tan polideta,
Tota sola vos demoratz ?
E dab era monjoieta
En sa vielha maisoeta,
Acitau vos arretiratz ?
Margalideta, Margalideta,
Ja bilhèu non vo’n pendiratz !
Vostas sòrs, en aceras pradas,
Sus un arriu blu coma’th cèu,
Entà bien véir-s’i miralhadas
Hèn cap sus cap un subercèu…
Es parpalhòus, ah ! be’n fadejan
Demèst aqueth barranc de flors !…
Eras tanben ne calinejan
Eth mes beròi, eth mes jalós !…
Atau que ditz… la periglada
En bromir que ven peth hautin…
Era grèla rascla’ra prada
E la rasa com un camin…
De tant de margalidetas,
Tan frescas, tan polidetas,
Lo tot just encara que viu,
E dab era monjoieta
En sa vielha maisoeta
Petit crenh eth flèu deth estiu…
Nostra Dameta, nostra Dameta,
Tostemps, tostemps dab vos e Diu.