(G. Vaur)
Huja eth primtemps, passa eth temps
Arriba l'autona, arren ni persona
Non m'a hèit desbrembar
aqueth vielh camin on eth jasmin
Èra sauvatge, qu'avèm eth atge
Deth monde a maridar.
Arrepic :
Suu camin de Cantalauseta
Sentiva bon a embaumar,
Que't rencontrèi ma berojeta
E que'm hiquèi viste a t'aimar.
Hens de las mans ua floreta
Que t'avè hèit hèra de gòi,
Aqueth premèr maitin de mai
Suu camin, suu camin,
Suu camin de Cantalauseta.
Qu'ei demorat en seguritat
En ma memoèra e que voi créger
Que i ei per tostemps
Aqueth vielh camin au doç jasmin
Tostemps sauvatge qui garda eth atge
De tant bèras amors.
Arrepic :
Qu'aurèi tostemps ua pensada,
Tostemps que me'n sovienerèi,
D'aquera beroja soerada,
James non la desbrembarèi.
Qu'èi hèit aquera cançoneta
D'un còr leugèr e amorós
Quan se hasèm quauques potons
Suu camin, suu camin,
Suu camin de Cantalauseta.