(Los de Nadau)
Lhèva’t donc, gran feniant, lhèva’t donc, Diu vivant !
Qu’ei dimenge matin, lhèva’t donc a la fin !
Qu’èra longa la nueit e qu’ès enqüèra au lhèit
B’ès beròi laganhós, mès on as los cançons ?
Arrepic :
Avisatz-ve, madamisèlas,
Lo Jausèp que va sortir de l’ostau,
Qu’a tornat pintrar lo son còr de nau,
Cançons d’amor, que’n sap a pièlas,
Sorelh aus uelhs e arríder a la man
Jausèp que’n va.
Obrir los contravents, deishar entrar lo vent
Tà tirar la calor e tanben lo poson,
Aiga hreda suu mus tà segotir las puç,
Har lusir lo caishau, e rasà’s de com cau !
Hicar drin de sentbon, non pas tròp que n’i a pro,
E l’aulor deu cafè puja dens l’escalèr,
Un aire d’acordeon tà gardar la gaujor
La la la la la la…
Camisa e pantelon, blancs tad eths, blanc tà vos,
E cantar en baishant, quate pas en davant,
Dus petits en darrèr tà partir mes leugèr
Hòu ! Jausèp, tien-te dret, ve te’n tirar la set !