(Ch. Mandrou)
Que se’n van d’un pè leugèr
Sus un air d’acordeon
Tot eth long deth vilatge
En cantant ua cançon.
Qu’ei lo temps de l’amor taths gojats de vint ans.
Arrepic :
Ò b’ei tant mervelhós un moment de bonur,
Entr’amics de tostemps
En espiant eth sorelh au mes luenh de l’azur,
Sovenirs de joentut tots qu’avem.
Cada un que s’aprèsta
A revéber tots los joens,
Bèthlèu serà’ra hèsta
Per tot lòc seràn contents,
Danseràn, canteràn sonque lo maishant temps.
Mès lo dia s’estira,
E bèth un son escahits,
Entà eths lo cap vira
Deth plaser d’estar conscrits,
Qu’estè longa’ra neit après tant de camin.
Atau qu’ei’ra jornada
Un còp tots ans tath abòr,
Adiu’ra serenada,
Tu qui as empliat noste còr
De gaujor, d’amistat, bèra flor de sauneis.