(L. Mandère)
Lo temps que desglara
Com ua aiga clara las òras de Diu,
Que se'n van hueitivas
Com si èran fautivas las amors d'estiu.
Tot çò qui'm demora
N'ei qu'un gost d'amora deu beròi sendèr
De las flors panadas
Beròias mainadas, jo qu'ei l'adirèr.
Repic :
Ò beròias amoretas
Arrisets banhats d'azur
Qu'eslorivatz com floretas
Au casau de ma joentut.
Mes las flors son estadidas
E l'estiu se'n ei anat
Amoretas qu'etz partidas
E l'abòr qu'ei arribat.
Quinze ans qu'èra l'atge
De l'amor volatge, deus permèrs potons.
A vint ans mainadas
Jo qu'e vs'èi aimadas d'amor lo mes doç.
E causa segura,
La poma madura mes tard qu'èi gostat,
Mès Diu que perdona
Lo qui s'abandona ad aqueth pecat.
Au bòrd de l'aigueta
De l'arriu clareta que me'n soi anat,
Mes n'ei pas tornada
La bruna mainada qui aví tant aimat.
Au som d'ua branca
Un merlo que canta l'auròst tà l'amor,
Qu'ei vengut lo dia
De cambiar de via tà u’auta cançon.