Ua hilhòta de quinze ans,
Mon Diu, be n’ei tant amorosa !
Mon Diu, be n’ei tant amorosa !
Si, Mair, me davas un galant,
Jo que’n serei la bienurosa,
Pregarei Diu a tot moment.
Ò quan la mair enten aquò,
Que la hilha ei tant amorosa,
Que cau la botar religiosa,
Religiosa dens un convent,
Aquiu serà la bienurosa,
Pregarà Diu a tot moment.
Quan la hilhòta enten aquò,
Que religiosa deveré estar,
Que puja dehens sa crampeta
On era arranja los sons peus,
E sons beròis penents d’aurelha,
Disent adiu a l’amorós.
Lo que mon còr desira tant
N’ei pas ací dens lo vilatge,
Eth qu’ei partit tà l’America
Un dia lhèu que tornarà.
Rossinholet ve te’n disé-u
Que voi morir entre sons bras.