Poesia de Jan de Cabadur
Ò ! Ma gentilha Roseta !
Tu, pura com la flor, la flor !
Vene’m díser ma migueta
Si vòs aimar ton pastor.
Arrèpic :
Anem, partim, pastoreta,
Aqueths valons semblan tors,
La-haut vegeram, Roseta
Los isards e los vautors.
Que pòdes n’èster leugèra,
Mès de tu jo sòi jalòs, jalòs,
E sense ton còr, ma chèra,
Non serèi jamès uròs.
E ben seràs bien aimada,
Quan sols sus eth vert gason, gason,
La doça bris’embaumada
Nos diserà sa cançon.
E quan peths valons a l’auba
Fièra com un bèth drapèu, drapèu,
Lusiràs loenh dab ta rauba
Coma l’estela deth Cèu.