(Th. Cha, B. Carita)
Tu qui devaras de la montanha
Dab ton bestiar,
Au miei deth monde de la campanha
Qu’as a tornar,
Los tués sauneis, los tués silencis
Qu’as a desobligar,
Ça’i dab jo, amassas vam hèr doman.
Arrepic :
En quauque lòc i a un esper,
Ath hons de tu qu’as ua flor,
Ath hons deu còr qu’èi un secret,
Da-me la man ;
En quauque lòc i a un secret,
Ath hons de tu qu’as ua esper,
Ath hons de jo qu’èi ua flor,
Ça’i caminar.
Tu qui te’n tornas entà la tèrra
Tà esperar,
Sabes qu’avant de hèr las vrenhas
Que’t cau semiar,
Qu’as un lugran, qu’as un sorelh
Au hons deu cap,
Ça’i dab jo, amassas vam hèr doman.
Tu qui ès ací entà cantar
Nosta esperança,
Enten la fluta qui’ns apèra
I cau anar,
Tu qu’as eths mots, jo la musica,
D’autes las votz,
Ça’i dab jo, amassas vam hèr doman.
Uei tots amassas vam sajar
De hèr lusir
Aquera estela qui em en nos
Entà doman,
N’ei pas era pena de demorar
Que cage deth cèu,
Noste païs, ara,
Que l’em a bastir.