Bernard Sarrieu
Montanhas tant aimadas
E donc que van arribar;
Casetas adoradas,
Ja mos vam arretrobar
Uei qu’ei eth dia sonjat despuish longas setmanas,
Que de granas cieutats, sie Bordèu, sie París,
Deths costats dera mar o deths immensas lanas,
Ja podem tornar’nfin t’arréveger eth Païs
Oh, oh..
Ò còstats d’a on vien penjà’ra vidauguèra
Dab pradas a on cor aigueta’n chorrina,
E camps, fina’resilha ena grassa’ ribèra
Peths vòstis caminets ara, mos vam tornar.
Oh, oh..
Ò casas dab cortelhs e bòrdas e aviatge
Cabanas o palais, qu’avetz eths nostis brèç
Ja mos vam arrevéger tot eth noste paradje,
Dab eths que Diu mos sauve en eths nostis larèrs.
Oh, oh..
Que be vos trobam tostemps plan, com quan partirem
Doças ath noste còr, doças tà nosta amna
Plenis d’charmes qu’enlòc mes peth mon que nos dentirem,
E que mos ligaram dinc’aths darrèris dias,
Oh, oh..