(D. Aguillon)
Trente ans, que sembla long
Mès que son leù passats
Sustot quan l’òm s’i platz.
En la nosta Bigòrra
En un petit vilatge
Qu’ei naishuda ua mainada
Eths Plantagulhas l’an
Aperada Hestejada
Arrepic :
Deths costalats, dera plana
Tanben dera montanha
Eth monde qu’ei vengut
Ací entà cantar.
Un còp per an sus eth empont d’Ibòs
D’arretrobà-ns’ací que’nse hè gòi.
Que cau arremerciar
Vatsurguèra e Ièr
Desempuish la permèra
Que son estats fidèus.
Bèths uns que son partits
D’autes son arribats
E atau d’an en an
Que viu la Hestejada
E puish entà acabar
Que volerem aver
Ua trenda pensada
Entaus qui ns’an quitat
Raymonde, Dauna Angély
Emile, Adolphe e d’autes ;
No’us podem tots nomar
Mès que’us arremerciam
D’estar venguts ací tant qu’an podut
Entà cantar e condar era nosta lenga
Darrèr arrepic :
Deths costalats, dera plana
Tanben dera montanha
Eth monde qu’ei vengut
Ací entà cantar.
Deths costalats, dera plana
Tanben dera montanha
Eth monde qu’ei viengut
Ací entà escotar
Adishatz donc e entà l’an qui vié
Viva la Bigòrra e viva la Hestejada