P.Bidalot-F.Ricaud
Beròia damisèla, eth primtemps qu’ei arribat.
Que va caler gardar noste bestiar
Se vòs vier dab jo, esconuts de tots,
Que voi vler panar mes de dus potons.
Quan arribèm a Gotau lèra
Dab eth tropèth, en plia calor,
Que’nse cochèm enas hoguèras
E qu’entamèm era cançon.
E qu’em partits de bon maitin,
Dab eth tropèth sus eth camin
T’anar hèr pèisher los motons
Enas lanas de Boscarrons.
Mès quan cai era rosada,
Era motoada cau entrar,
Arribats ena passada
Eths anherons cau hèr popar.