(M. de Camelat)
Lo prumèr darèi ma canta
Per'mor d'estes sòi l'ainat.
De tots estes nat se'n vanta
De mon pèu que non n'i a nat.
Per Bigòrra, Biarn e Lanas
Tuas o planas
Frairs e sòrs que m'engontrèn ;
Que'us carquèi sus mon esquia,
Nueit e dia,
Aus chalands passadge dèi ;
A la mar finí ma via
E l'Ador que m'aperèn.
Tant qui pòrten tas mantilhas,
Cohet blanc, verd cotilhon
Tèrra nosta tas ondinas
Haràn glo glo.
Pastoretas berogetas, pareisheran
Las vielhòtas cansonòtas retentiran
Los gaves qui deth cèu devaran riulegeran
Los gaves qui jamei no's caran que canteran
Shens batsarra e shens escuma
Que me'n vau a bèth plaser.
Las estelas e la bruma
Se miralhan dens mon se.
La tuquetas renverdidas
E floridas
Las aubetas que's montrèn
Complasentas, las ligairas,
Las bregnàyres
En cantan m'assoumelhèn
Dens mon lhèit coma jumplairas
E l'Eishés que m'aperèn.
Près e luenh qu'a bèras pausas
Qui mon brama s'entenò,
Ça-i parlar com jo se gausas
Tu pericle e tu canon.
Per l'abor e la navèra primavèra
Mas aiguetas que cholèn
Coma l'autan qui tot palha, esparpalha
Prats e camps se cossirèn.
Per ma força e per ma talha
Lo gran Gave que m'aperèn.
La peuliga destorçuda,
Jo que corri devant jo
E n'èi pas la boca muda
Tà l'Arròs mon berojaon.
Aus roquets prenoi ma vita com la pita
Los mens pès non s'eslurèn.
Mès audint per on arrona, la Garona
En dus sauts que la juntèn
Tot en hènt la capihona
E la Nèsta m'aperèn.