(Alexis Arette-Lendresse)
Los tons uelhs qu’an la color
Deu matin sus la montanha
E deu lac hens lo valon
Dab l’aubeta qui s’i banha.
Deisha me’n cuélher la flor
Adès còps si drin e’m ganha gelós
Los tons uelhs qu’an la color
Deus mens castèths d’Espanha.
Los tons uelhs que son la mar
Dont la votz tostemps navèra
M’a cantat lo temps d’aimar
Nh’aute cèu e nh’auta tèrra.
Marinèr, que’t pren la man
L’aventura que t’apèra doman,
Los tons uelhs que son la mar
Qui jumpa l’arribèra.
Qu’èi viatjat en pèis encantadors
On las mainadas an los uelhs com lugrans amistós
Mès taus aver com tu non sèi nadas.
Los tons uelhs que son lo cèu
On roquets e torterèlas
An brodat lo gran barèu
Deus mens rèves en cordèla.
Palometa, qu’èi degrèu
Luenh de tu, mès qu’ei fidèla l’apèu
E que para cap au cèu
La fe de l’immortèla.
O, o, o….
Entà tu, qu’èi cap au cèu
Un còr com l’immortèla.