Qu’em sovié de la mainada
Qui m’avè balhat la man
Au long de la devarada
Sus lo camin qui s’en va.
La gojata qui passava,
Fina e dreta e l’uelh clar,
M’en sovié, que’m demandava
Se serèi aquiu doman.
Lhèu qu’èra la mia aimada
Mes, uei, qui m’at diserà
E los dias e las anadas
Que’m hèn sovier de Tresià.
Arrepic :
Au vilatge de la lana
Qu’èi deishat passar l’amor
Lo vent qui plega la brana
Jumpa tostemps ma cançon.