(P. Gaston-Sacaze)
Auprès de sa bruneta,
Janet, umble pastor,
Lo còr herit e l’uelh en plors
Que ditz : « Ma bergereta,
Segur jo’m vòi morir d’amor
Si no’m das tas manetas.
Que’t conjuri, beròja,
D’aver drin de pietat.
Acontenta’t de mon estat
Qu’averàs cresta e bròja
E si’us aimas de bons miuçats
Hè mon bonur e ma jòia.
Que seràs respectada
De Laruntz dinc a Pau.
Nada dehens lo vic d’Aussau
Que’n sia tan vesiada.
Quan lo bestiar sie au corau
Qu’iram a la balada. »
Quoique près de l’Espanha
Sus aqueras haudors,
Luenh de tota negra vapor,
Poson de la campanha,
Ça-vi respirar la frescor
De l’aire ena montanha.
Rossinhòus e laudetas
Dessús lo mont deu Ger,
Eths raviràn per lor concèrt
A l’esguit de l’aubeta,
Eths charmaràn tot lo desèrt
De la verda cometa.