(Cançon d’Arièja-1789, arrevirada gascona G. Verdier)
Mes de mila ans que hè
Que lo pòple de França
Pr’amor deus poderós
Suda tot çò qui sap,
Sense diser arren
Sense arremonstranças :
Lo pòple qui hè tot
Non pòt lhèvar lo cap !
Lo pòple qui hè tot
Non pòt lhèvar lo cap !
Mes de mila ans que hè
Que comanda la Glèisa,
Que nos disen Vilains,
Manans e Roturiers.
Qu’avèm tot’un lo dret
Au pan e a la caça
Que v’lèm tot çò qui cau
Au gran libe « terrièr » !
Au gran libe « terrièr »
Que v’lèm tot çò qui cau !
Mes de mila ans que hè
Qu’òm vei vénguer l’auratge;
Misèra e poirider
Qu’ei la lei deu poder.
Davant aqueths mossurs
Que cau lhevar la dalha.
Lo tropeth tranquilòt
Qu’ei enrabiat a mort!
Mes de mila ans que hè
Que lo pòple de França…
Lo tropeth tranquilòt
Qu’ei enrabiat a mort!