(J.-C. Coudouy, G. Sanchette)
Aulhèrs de totas las contradas,
Ça-vietz audir nostas dolors,
Qu'ei fenit a jamei de véger tant d'aulhadas
Sus los nostes camins tots pingorlats de flors.
Au bèth miei deu primtemps, vriuleta berogina,
Que leishavas lo lòc tau vaneish saborós,
Tu qu'i seràs tostemps, çò qui'm va manca hèra,
Qu'ei lo son tant plasent deus charmants tringuerons.
Auprès de tu ma mia, que plori de tristessa,
Sovien-te d'aqueth temps, un còp secat l'arròs,
Qu'enviavam lo Pigon guardar las aulheretas,
E tots dus suu gason cantavam ua cançon.
Adara tot solet capsús de la montanha,
Çò qui'm turmenta mei que las nostas amors
Qu'ei de saber que lèu, sus aquera pelosa,
Non cherirèi pas mei los petits anherons.