Etienne Soubervielle
Si volet saber ço qui m’ei arribat
D’aquet esprit de venyença,
En Esquièsa que m’an caçat
Sinse n’hèr nada diferença :
Un d’aquestes sers
M’an près et can de Poesh
E’t gat de Lamarca en referença.
« Anat-ne tot près det Bastan,
Anat-ne forma rua arquèra
Mès un shinshau loenh det batan,
A plus près entre Esquièsa e Sèra,
Tà que non gaye pas
Chassurs d’arrenards,
Tà que ‘ra vòsta presa seia entièra. »
Et Cracamosques enratyat
De non èr nada arma tà la guèrra,
Era pòrta det molin que m’a enfonsat
T’anar cercar’ra tracadera
Pierra det Marquet,
En passant et palanquet,
Que s’en dè dus torns en aguèra.
E Vinhòlis tot espancharrat
Qu-o ne fotò r’arcabusada :
« Non sé s-o me b’aye mancàt
Dab aqueste fusilh à lonca portada »
En cap que l’a dat,
En pèd que l’a mancat ;
Qu’en cau fenir pera bastonada.
« A mon Diu, çò ditz Salvat,
Que n’èm hèr d’aquesta auseralha ?
Qu’en va caler eshalar quaucun
En guisa d’arrepresalha.
Que n’yet tots barbaus,
Leshat estar Casaus,
Entà destruir-n’era heriòla ».