Bernard Boué
Qu'ei la cançon deu verd païs ,
Pluja deu ceu,triste lo mati,
Brigua de pats, mes un dia enfin
La libertat entaus mei hardits
On ei l'esper e lo saunei,
En un endret shens lutz ni sorelh ?
Sonque la paur dinc'au hons deus oelhs,
De los fusilhs au mielh de la noeit.
Tan son caduts, tan son partits,
Mes aquet diu, qu'era lo medish !
Perque sofrir, e perque morir,
Permor l'aunor qu'ei souvent maudit.
Adiu mainat , d'aqueth païs
Esbrigalhat au long deu camin,
De dus costats , que calè causir
Esperecat , seguir los amics.
Dab la flabuta e lo vriulon,
Cau desbrombar, dab u' acordéon,
Tots los turmens, viscuts en preson.
E hestejar, darrèr los pintos,