(B.Boué, H. Larrouy)
Quan vien’th abòr enas nostas campanhas
Un mau estranh gaha tot eth país,
Despuish ’ra plana dinc’aras montanhas,
Eth bòsc s’emplia com un gran honilh.
Eth caçador partit pera maitiada,
Se’n va cap baish, per lo còth de Rangon,
Shens poder véder eth ahoalh qui s’escapa
De palometas plias de gaujor.
Arrepic :
Hilhs dera ploja, deth sourelh, dera terra,
Vencuts en gran mistèri, dera lua hilhons ;
Ath pè deths cassos, ath mei dera hoguèra
Beròis e frescs que vayen eths nostes camparòus.
Quan un valent torna dera cuelhuda,
Eth tistèth plien com un tonèth de vin,
Que fila dret, n’a pas besonh d’ajuda,
Sustot se passa tath camp deth vesin !
Entà saber d’on vien aquera carga,
E drin tanben t’ahiscar eth gojat,
Eth vesin vien entara taulejada,
Eths uelhs tots flacs, com un gran ahamiat !
Après aver plan vueitat ’ra padena,
Que’u hè : “Totun, mès on los as trobats ? ”
L’aute respon shens brica de vergonha :
“Praube de tu que m’at èi desmonbrat !”