(Tradicionau deth País Thòi)
Aprochatz-ve’n joenessa,
Vienguetz tots escotar
Ua cançon novèla
Qui’s vien de composar.
Que d’estada composada
Tà dus joens aimadors
Qui a travèrs era montanha
Cercavan sas amors.
A fòrça de correr-ne
Tombèn donc en cueilar,
Non sabèn quin se’n cau préner
Entà caler n’entrar.
Mès eths pastors en mefiénça
Ja’s trobèn desvelhats,
Ath pè deras malhadas
Ja los n’an arrestats.
« Aprochatz-ve’n joens òmes,
Si’vs podetz presentar,
Ací qu’avetz eths òmes
Qui vos vòn rensenhar.
Er’aulheta pòc gaieta
Qui vosautis cercatz,
Enes prats der’Arribèra
Aquiu la troberatz.
- Enes prats der’Arribèra
Non podem pas baishar :
Eth dia se n’apròcha
Nse’n cau bèthlèu tornar.
- Adishatz donc joens òmes,
Adishatz braves pastors,
Triste mestièr dera joenessa
Tan luenh de hèr l’amor ! »
Eth de qui a hèit ‘ra canta
Ja de un joen pastor,
En som d’ua montanha
En gardant eths motons.
Pr’un dia de brumèra
E dès que n’o disnat,
Davant era cabana
Quauques versets n’a composat.