(B. Boué)
La lutz de l’auba, sus la nèu torrada,
De bèras estelas hè dançar.
Lo còr s’esvelha quan vien la matiada,
Lo printemps segur qu’ei arribat !
Arrepic :
Un arrai de sorelh qui luseish au matin
Sus lo malh embrumat que’ns pareish envitar,
Com un apèu misteriós e dilhèu encantat
Enviat d’Aussau, d’Aspa o de Gavarnia.
L’aiga pasible d’ua gauba blua
Estuja a jamei lo secret
D’ua gojata qui èra caduda
En cercant quaquas flors de l’endret.
Ei d’anar víver mei luenh de la plana
Ei d’estar drin mei près deu cèu ?
La nueit qu’enteni lo vent de la prada
Entamar los camins de batlèu.