Despuish l'aup italiana,
A truvèrs vilas, e monts, e lanas,
E dinc a la mar grana
Que senhoreja ua sobirana.
Entant de mila annadas
Qu'audín son arríder de mainada,
Sas cantas encantadas,
Sons mots d'amor de hemna tant aimada.
Jo que l'escotarèi
Com s'escota a parlar ua hada,
Jo que la servirèi
Dinc a la mea darrèra alenada.
Un dia, un beròi dia,
Tots coneisheràn ma sobirana ;
Ma mair, ma sòr, ma hilha,
Ma bèra amor, qu'ei la lenga occitana.
La souveraine