(B. Bourguinat)
Qu'èi hèit un saunei de bonur
Tot lo monde s'aimava en patz
Qu'èi hèit un saunei de bonur
Lheu un dia serà vertat.
E los uns que crèban de tròp hartà's
Los autes que crèban de pas minjar,
Que son morts de hami, que n'i a bèra tropa
Qui volorén drin de pan.
E puish de pertot que's tuan enqüèra,
Que cau fusilhs, que cau la guèrra,
Mès non cregetz pas de qu'avetz reson !
Que cau dens lo còr drin d'amor.
Mès que diserén que sus tèrra qu'em
Tà se pagar un bèth tombèu
Mes avem de sòus, mès avem d'aunors ,
Mes que'nse trobam malurós.
Se podem sus tèrra carà's un drin,
Qu'enteneren tots los qui ploran
E tots aqueths crits, aqueras dolors,
Que'ns empaisharen de dromir.