(L. Mandère)
Entau monde en susmauta
Entà uei, entà doman,
Tau malaut qui mes non mauta,
Entà un punhat de man ;
Entà l’òmi shens estaca,
Tau qui lira shens larèr,
Tau primtemps qui se m’escapa
Entau jutjament darrèr.
Arrepic :
Amistat, amistat,
Qu’ès la flor la mes bèra,
Qu’ès l’arrai e lo blat,
L’immortèla de nèu ;
Qu’ès l’estela deth cèu
E l’espoèr de la tèrra,
Doça flor de joentut
Suu sendèr calhavut.
Quan bruneish lo vent d’espanta
Au mes profond de la nueit,
Quan s’adròm devath la manta
Eth soldat après l’argüeit ;
Quan eth hat d’amor capvira
Au darrèr ser de l’estiu,
E quan l’amic s’arrevira
Sus eth camin de l’adiu.