(A. Abadie-Los Pagalhós)
Que’m perdonaratz mon istuèra ;
Totun, que’us aimavi, los gats.
Soi pecador, qu’èi hèit la guèrra
A un led ueu, un gran gatàs.
Arrepic :
Mau, mau, mau, que va mau,
Mau, mau, mau, lo gat qu’a mau,
Mau, mau, mau, que va mau,
Lo noste gat s’a pres un còp de pau.
Vam, e’u vedetz sus la frinestra,
Esparnicant lo ridèu blanc !
B’ei mauhasèc aqueth aujami !
Que sembla un hilhòt de Satan.
Sus lo solèr la soritz dança,
Qu’ei blanc d’esglàs, lo còr malaut,
Plan esconut devath l’apriga,
L’avem guastat, lo noste gat.
Que’ns a panat ua poralha,
Arroganhat un tròç d’esquiau,
Tè l’i vau har passar l’enveja !
Que va volar dinc au casau !
Qu’èi la malícia qui pechiga,
Que’u vedi dens lo men saunei,
Be’m hidi jo quan poderèi
Dab los sons budèths har musica !
Entà acabar mon istuèra,
Sapiatz, qu’èi aimat lo men gat.
Lo men vesin qui hèit la guèrra
Que’u s’a pelat, que’u s’a clacat.