Lo primtemps qu’ei arribat, lo temps de la vriuleta,
Las mairs e las hilhòtas qui’s vòlen maridar
Que se’n van sus la prada tà se n’anar amusar.
I a un navèth pastor vienut non i a pas gaire,
Diu quin bèth aire, que’n charma las qui vòu,
Se jo sabí de’u plàser, jo’u balharí mon còr.
Jo’t balharí mon còr si m’èras fidelòta,
Tòca manòta e hè-me’n lo serment,
Las toas amistosòtas non feniràn jamei.
Non i a pas nat camin qui non n’aja travèrsa,
Diu quin comèrce, la vita de s’aimar,
Per un moment de feblessa, si’ns calè separar !